|
abgelegt
[Eid]
|
yemin etmiş
|
|
|
Ablegung des Eides
{sub}
{f}
|
yemin etme
|
|
|
ableisten
{v}
[Eid~]
|
yemin etmek
|
|
|
Abnahme des Eides
{sub}
{f}
[rechtswissenschaftlich]
|
yemin ettirme
|
|
|
Abnahme des Eids
{sub}
{f}
[Gericht]
|
yemin etme
|
|
|
Abnahme eines Eids
{sub}
{f}
|
yemin etme
|
|
|
abschwören
{v}
[schwor ab, hat abgeschworen]
|
yemin edip vazgeçmek
|
|
|
abschwören
{v}
[schwor ab, hat abgeschworen]
|
yemin etmek
|
|
|
abschwören
{v}
[schwor ab, hat abgeschworen]
|
yeminle inkâr etmek
|
|
|
abschwörend
{adj}
|
yemin ederek
|
|
|
abschwörte
|
yemin etmişti
|
|
|
die
Abschwörung
{sub}
{f}
|
yemin etme
|
|
|
Abschwörungs-
|
yemin etme-
|
|
|
das
Affidavit
{sub}
{n}
|
yeminli ifade
|
|
|
das
Affidavit
{sub}
{n}
|
yeminli teminat
|
|
|
als Geschworenen einsetzen
{v}
|
yeminli mahkeme jürisi olarak görevlendirmek
|
|
|
als Geschworener tätig sein
{v}
|
yeminli mahkeme jürisi olarak görev yapmak
|
|
|
an Eidesstatt
|
yeminli
|
|
|
an Eidesstatt erklären
{v}
|
yemin etmek
|
|
|
die
Angelobung
{sub}
{f}
|
yemin töreni
|
|
|
Aussage unter Eid
{sub}
{f}
|
yemin ederek ifade verme
|
|
|
beeiden
{v}
[beeidete, hat beeidet]
|
yemin ederek doğrulamak
|
|
|
beeiden
{v}
[beeidete, hat beeidet]
|
yemin ederek teyit etmek
|
|
|
beeiden
{v}
[beeidete, hat beeidet]
|
yemin etmek
|
|
|
beeiden
{v}
[beeidete, hat beeidet]
|
yeminle teyit etmek
|
|
|
beeidet
{adj}
|
yeminli
|
|
|
beeidigen
{v}
|
yemin etmek
|
|
|
beeidigen
{v}
|
yemin ettirmek
|
|
|
beeidigt
{adj}
|
yeminli
|
|
|
beeidigte Aussage
{sub}
{f}
|
yeminli ifade
|
|
|
beeidigte Erklärung
{sub}
{f}
|
yeminli açıklama
|
|
|
beeidigte Erklärungen
{sub}
{pl}
|
yeminli açıklamalar
|
|
|
beeidigte Klage
{sub}
{f}
|
yeminli dava
|
|
|
beeidigter Buchprüfer
{sub}
{m}
|
yeminli muhasebe denetçisi
|
|
|
beeidigter Dolmetscher
{sub}
{m}
|
yeminli tercüman
|
|
|
beeidigter Dolmetscher
{sub}
{m}
|
yeminli çevirmen
|
|
|
beeidigter Sachverständiger
{sub}
{m}
|
yeminli bilirkişi
|
|
|
beeidigter Übersetzer
{sub}
{m}
|
yeminli tercüman
|
|
|
die
Beeidigung
{sub}
{f}
|
yemin etme
|
|
|
die
Beeidigung
{sub}
{f}
|
yeminle onaylama
|
|
|
bei meinem Eid
|
yeminimde
|
|
|
beschwor
[er, sie, es~]
|
yemin etmişti
|
|
|
beschworen
[er, sie, es hat~]
|
yemin etti
|
|
|
beschwöre
[ich~]
|
yemin ediyorum
|
|
|
beschwören
{v}
[behaupten]
|
yeminle tasdik etmek
|
|
|
beschwören
{v}
[beschwor, habe beschworen]
|
yemin ederek onaylamak
|
|
|
beschwören
{v}
[beschwor, habe beschworen]
|
yemin etmek
|
|
|
beschwören
{v}
[beschwor, habe beschworen]
|
yemin içerek tasdiklemek
|
|
|
beschwörend
{adj}
|
yemin ederek
|
|
|
beschwört
{adj}
|
yeminli
|
|
|
Bestätigung unter Eid
{sub}
{f}
|
yeminle onaylama
|
|
|
Eid auf die Bibel
|
İncile basarak yemin
|
|
|
Eid vor Gericht
{sub}
{m}
|
mahkeme önünde yemin
|
|
|
der
Falscheid
{sub}
{m}
|
sahte yemin
|
|
|
der
Falscheid
{sub}
{m}
|
yalan yemin
|
|
|
der
Falscheid
{sub}
{m}
|
yanlış yemin
|
|
|
feierlicher Eid
{sub}
{m}
|
törensel yemin
|
|
|
heiliger Eid
{sub}
{m}
|
kutsal yemin
|
|
|
der
Läuterungseid
{sub}
{m}
[Recht]
|
kati yemin
|
|
|
der
Meineid
{sub}
{m}
|
yalan yere yemin
|
|
|
der
Meinneid
{sub}
{m}
[juristisch]
|
yalan yere yemin
|
|
|
das
Übersiebnen
{sub}
{n}
[aus dem Mittelalter: Eid zum Schuldbeweis gegen einen Beklagten geschworen]
|
ispat için yemin
|
|
|
der
Voreid
{sub}
{m}
|
tanıklıktan önce yemin
|
|
Türkisch